رگبارهای شهابی و رصد آن
گاهی بارشهای شهابی از سالی تا سال دیگر تغییر می کنند. این تغییرات سالیانه در بیشینه فعالیت می تواند به شرایط بالای جو و به خصوص تغییرات چگالی در ارتفاع حدود مربوط باشد. این تغییرات نیز تا حدودی با دوره 11 ساله فعالیت خورشیدی همخوانی دارد. مطالعات بارشهای جباری و برساووشی نشان می دهد که بیشینه نرخ شهابها در 1985 و 1963( کمینه فعالیت خورشیدی ) اتفاق افتاده است. البته این تغییرات چندان قابل توجه نیستند. اما در سالهایی شاهد افزایش ناگهانی و چشمگیر تعداد شهابهای بعضی از بارشها هستیم که به این افزایش فوق العاده تعداد شهابها « رگبار شهابی» گفته می شود. ( مانند رگبار اسدی 1833 و ارابه رانی1994 ) اگر دنباله دار منشا بارش به تازگی از حضیض خورشیدی خود عبور کرده باشد ، انتظار داریم که شدت بارش زیاد باشد و در این صورت احتمالا" رگبار شهابی رخ خواهد دارد. به این نوع فعالیت های شهابی ، فورانهای نزدیک- دنباله دار( Near-Comet Outburst ) گفته می شود.بیشتر فورانهای نوع نزدیک به دنباله دارهای کوتاه دوره ( دوره تناوب 3-20 سال ) یا میان دوره (نوع هالی 20-200 سال ) مربوط می شوند. بارش اسدی نمونه معروف این نوع است.
فضا قلمرو شگفتی ها
باستان‌شناسی فضایی؟ آیا با داستانی علمی تخیلی سر و کار داریم؟
دیگر نه. مساله تحقیقات باستان‌شناسی و محافظت از میراث باستانی در فضا مساله‌ای است که زمانش فرا رسیده است.
ریچارد گود، باستان‌شناس دانشگاه براون، 20 سال پیش گفت که بقایای فضاپیماها می‌توانند اطلاعات مهمی را در اختیار محققان قرار دهد
و پایه‌های موردنیاز مطالعات باستان‌شناسی نظام‌مند را در محوطه‌های فضایی که بشر در طول تاریخ به آن‌ها سفر کرده است فراهم آورد.
کیهان شناسی در هزاره نو
ما اکنون در میان انقلابى از دانسته هایمان پیرامون سر منشاء تکامل جهان هستیم. انقلابى که هم از نظریه هاى جدید و هم از تکنولوژى پیشرفته تغذیه مى کند. تلسکوپ هاى فضایى اى که از آن سوى طیف الکترومغناطیسى جهان را زیرنظر دارند، تلسکوپ هاى عظیم زمینى، ابررایانه ها و شتاب دهنده هاى ذرات اتمى و حتى تلسکوپ هاى زیرزمینى، همگى نقش مهمى را در این زمینه ایفا مى کنند. به مدد نظریه نسبیت عام اینشتین و فیزیک نوین ذرات مى توان با اطمینان بیشترى تاریخ کیهان را از زمان ترکیب ذرات بنیادى، که در یک میکرو ثانیه بعد از پیدایش جهان به وجود آمدند، بررسى کرد.
حیات درسیاره کوتوله سرس
آیا ریشه حیات اولیه در این سیاره کوتوله بوده؟ از گذشته ها یک نظریه وجود دارد که سیاره کوتوله سرس مقدار زیادی آب در سطح خود دارد. با تصور آب در در این دنیای کوچک که در کمربند سیارک ها بدور خورشید در گردش است، امید بر موجودیت حیات به وجود می آید. شاید بگویید که بعد از این همه تلاش به جز از زمین در هیچ گوشه از منظومه شمسی موجودات زنده یافت نشده. اما اگر در یک جای دیگر از منظومه شمسی نمونه حیات یا موجود زنده را پیدا کنیم، این کارمان در واقع یک کنجکاوی علمی شمرده می شود. خوب حالا چرا از میان همه اعضای منظومه شمسی سیاره کوتوله سرس این قدر جالب است؟ اولا، به احتمال زیاد آب در آنجاست. دوم، این سیارک پیشین، آنقدر کوچک است که نسبت به سیارات بزرگتر، توده های آن در اثر برخورد شهاب سنگ ها به فضا پرتاب شده است و او را نامزد اولین بذر کننده حیات در روی زمین ساخته است.
دانشمندان آریزونا: شاید ما از مریخ آمده باشیم
اگر چه تا هنوز در مورد منشاء پیدایش انسان فکر میکنیم، اما می توان تصور کرد که اجداد میکروبی ما از مریخ به زمین آمده باشند. اقای جی میلوش از دانشگاه اریزونا در توسکانی یک توضیح باوردکردنی زمین شناختی در مورد این ادعا دارد. شهاب سنگ ها . به گفته او تبادل زیستی (بیولوژیکی) میان سیارات منظومه شمسی ما نه تنها امکان پذیر بلی اجتناب ناپذیر استف زیرا شهاب سنگ ها میان سیارات تبادله می شوند. پس بدین معنی که ممکن است حیات در مریخ بوجود آمده و سپس توسط شهاب سنگ ها به زمین سفر نموده باشند.
جی مولیش از آزمایشگاه سیارات و ماه دانشگاه اریزونا.
500 میلیون سال بعد از انفجار بزرگ
به نظر شما هستی در 500 میلیون سال بعد از انفجار بزرگ چه شکلی داشت؟ در حال حاضر هیچ امکانی حتی با کمک تلسکوپ برای برگشتن یا "دیدن" به گذشته کائنات وجود ندارد، اما کیهانشناسان دانشگاه دورهم در انگلستان با استفاده از یک شبیه سازی کمپیوتری سعی نمودند تا ببینند که اوایل هستی یا کائنات چگونه بوده. در نتیجه تصاویر زمان اولیه یا "طلوع کیهانی" را بدست آوردند و زمان شکل گیری اولین کهکشان ها را نیز محاسبه نمودند. در این شبیه سازی سعی شده تا نقشی را که ماده تاریک در تشکیل ستاره ها بازی نموده نیز مشخص شود.
به گفته آلوارو اورسی سرپرست این تحقیق " ما بصورت موثر به زمان گذشته می نگریم و امیدواریم تا بفهمیم که کهکشان های شبیه کهکشان ما چگونه ساخته شده و در ضمن اطلاعات بیشتری در مورد ماده تاریک بدست بیاوریم. وجود ماده تاریک در شکل گیری کائنات بسیار اساسی است و بدون آن وجود من و شما امروز در اینجا غیر ممکن بود".
اقامت طولانی در فضا ضعف استخوان به بار می آورد
فضانوردانی که چندین ماه را در فضا سپری می کنند با از دست دادن میزان زیاد قوت استخوان با خطر گسستگی یا انکسار استخوان در آینده روبرو می شوند. دو تن از دانشمندان، در نتیجه یک مطالعه بر سر 13 فضانوردی که بیش از 4 تا 6 ماه در ایستگاه بین المللی فضایی سپری نموده بودند، دریافتند که قوت استخوان این فضانوردان بطور اوسط تا 14 درصد کاهش یافته است.
سه اخترشناس بین 20 تا 30 درصد توانایی استخوان خود را از دست داده بودند که این میزان ضعف قوت در استخوان با میزان ضعف استخوان زنان پیر مبتلا به برش استخوان برابر می باشد. این مطالعه برای دانشمندان بصورت یک زنگ خطر بود، زیرا میزان بیشتر ضعفی که در استخوان فضا نوردان دیده شده به مراتب بالاتر از میزانی بوده که دستگاه های ضعیف تر قبلی نشان داده بود.
دیدن زمین از یک گوشه دیگر آسمان
اگر دیگر موجودات هوشمند تلسکوپ های بهتر از ما می داشتند، چی اتفاق می افتاد؟ آیا می توانستد زمین را در فاصله چندین سال نوری ببینند؟ یا بصورت دیگر بگویم، چطور اگر ما نشانه های حیات یا موجودات زنده را در یک سیاره دیگر شبیه زمین با همین فاصله که گفتم کشف کنیم؟ در نظر گرفتن این سوالات بسیار جالب است و حالا اطلاعاتی داریم که برای پاسخ به این سوالات به ما کمک می کند. در دسمبر 1990 وقتی سفینه فضایی گالیله در سفر اش بسوی مشتری از کنار زمین عبور کرد، دانشمندان بعضی از ابزار این سفینه را به سوی زمین نشانه گرفتند تا ببیند که خانه کوچک ما از فضا چگونه معلوم می شود. از آنجائیکه میدانستیم موجدات زنده در زمین موجود اند، این آزمایش به ما کمک کرد تا ویژگی های را ایجاد کنیم که در صورت یافتن چنین سیاره ای حیات موجود در آن سیاره را نشان دهد. چطور، اگر آب و هوای زمین نسبت به زمان حال متفاوت بوده؟ آیا می توان باز هم همین ویژگی ها یا نشانه ها را کشف کرد؟
عجیب ترین فرم های حیات (قسمت اول)
در حالی که دانشمندان سیارات بسیاری را در اطراف ستارگان دیگر پیدا کرده اند و در اندیشه انجام عملیات های دیگر برای بررسی هرچه بیشتر منظومه شمسی خودمان هستند، محققان به دنبال سیارات زمین مانندی هستند تا بتوانند راه هایی برای شناسایی انواع موجودات زنده احتمالی در هر نقطه ای از این هستی پیدا کنند.
حیات می تواند در مناطق سوزان، اسیدی و داغ خشکترین بیابان ها و یا در اعماق سرد و تاریک اقیانوس ها وجود داشته باشد. حتی می توان حیات را در نواحی یخ زده قطبی و یا در انباره های سمی نیز یافت.
دانشمندان آریزونا: شاید ما از مریخ آمده باشیم
